Negeren van de signalen.
Je merkt al langer dat je niet lekker in je vel zit. Eerst houd je het nog bij jezelf, want je bent gewend om de dingen in het leven, of het nu goed of fout is, vaak zelf op te lossen. En zo kabbel je verder. De ene dag gaat weer iets beter dan de andere. (“Dus het zal allemaal wel meevallen”, denk je dan). Iedereen heeft het druk, dus het is normaal tegenwoordig. Ik moet me niet zo aanstellen. Het kan nog veel erger. Ik ga wel op tijd naar bed vanavond, of een paar avondjes. Of je zegt tegen jezelf dat je je grenzen gewoon moet stellen, positiever moet zijn, beter leren plannen, zaken niet meer uitstellen en niet zo onzeker moet doen, en, en, en… met alle gevolgen van dien.
Maar er ligt al zoveel op je bord! En dan “moet” je ook nog dit allemaal doen wat ik hierboven vermeld. Nog meer! Al dat gejakker, gepieker en het zelfverwijt hebben heeft zijn weerslag op je brein. Ik hoor bijna altijd in een kennismakingsgesprek “ik reageer anders, emotioneler, juist naar de mensen die ik zo lief heb”. “Ik snauw ze af en heb een korter lontje”. Als je continue onder deze hoogspanning leeft leidt dit tot chronische stress. Je lichaam maakt dan automatisch stresshormonen aan en deze kunnen niet in dalen als je constant onder druk staat met uiteindelijk een eventuele burn-out als gevolg.
Door er niet over te praten krop je al je gevoelens op. Dit sla je op in je lijf. Het kan er lang blijven zitten en door de jaren heen loop je er telkens weer opnieuw tegenaan. Tegen je negatieve patronen, je negatieve gewoonten. Je pakt het namelijk niet aan, je kijkt er namelijk niet echt naar met het gevolg dat het in je lijf blijft zitten. Maar je lijf weet het, je lijf wil je iets vertellen. De klachten die je ervaart (als je het blijft negeren) zoals hoofdpijn, spanning op je nek/schouders, duizeligheid, vergeetachtig, nerveus, kort lontje, concentratieproblemen etc. zijn er niet voor niets. Dat is mijn mening. Blijf je de signalen negeren of afdoen alsof het niet belangrijk is, vraag je dan eens af of jij jezelf wel belangrijk (genoeg) vindt? Neem eens de tijd om deze vraag écht eens te beantwoorden voor jezelf. Schrik je van je antwoord?
Spannend. Het eerste telefoontje.
Ik begrijp goed dat het een enorme drempel kan zijn om dat eerste telefoontje te plegen of dat eerste berichtje om hulp, te sturen. Het is spannend en je weet niet wat je kan verwachten. Je hebt wellicht heel veel vragen of helemaal niet. Weet dat alles oké is en niets mij vreemd is. Hoe ga ik te werk? Ik plan met jou een belmomentje in , dit doe ik altijd op een heel korte termijn. Ik vind het namelijk belangrijk dat je je verhaal zo snel mogelijk kwijt kunt. Alvast even je hart luchten is echt fijn! Meestal duurt het eerste gesprekje 15 tot 20 minuten. Ik stel je een aantal vragen zodat ik weet of ik je helpen kan. In het eerste gesprekje voel jij automatisch of je kennis wilt maken met mij.
Kennismaking in het bos.
Het voelt goed van beide kanten, dus we maken een afspraak in het bos. Zie deze kennismaking als een vervolg van het telefoongesprek. We gaan dieper in op jouw situatie en ik hoor van jou waar je in het leven tegenaan loopt, wat speelt er? Wat zijn de echte knelpunten? Hoe ziet je leven er op dit moment uit. Werk/gezin/sociale leven. Tijdens de wandeling luister ik aandachtig naar het probleem , ik wil graag weten wat er knelt en ook welke impact dit op jou heeft en op jouw leven heeft. Ik hoor als vanzelf waar aan gewerkt kan worden al zul jij hier zelf mee mogen komen. Vertrouw er maar op dat dit vanzelf naar boven komt, al weet je dit nu misschien nog niet precies in detail. Je zult wellicht wel weten wanneer je tevreden bent, naar welk resultaat wil je? Welk verlangen heb je? Hoe wil je je weer voelen? Al wandelend heb je je hart kunnen luchten, dat is al fijn.
Om jou een idee te geven van hoe een traject bij mij eruit ziet vertel ik uiteraard wie ik ben en wat ik dan doe. Zo krijg je een indruk en voel jij snel of we een klik hebben. Dat is voor mij een must om samen aan de slag te kunnen gaan. Veiligheid, ruimte en resultaat zijn voor mij drie pijlers waar ik voor sta. Je moet je volledig veilig voelen bij mij. Alles mag en kan gezegd worden. Ook krijg je van mij alle ruimte om te delen en ik ga voor resultaat, voor een duurzame gedragsverandering. Als je dat voelt tijdens een kennismaking, dan gaan we komen waar je wilt zijn. Om jou een idee te geven van de oefeningen die we dan gaan doen in de natuur, kies ik er meestal eentje uit om te doen samen.
Zie Tranen in het bos – een mooie kennismaking als voorbeeld oefening.
Plan.
Ik vertel je hoeveel sessies wij nodig gaan hebben en maak een plan van aanpak. Dit geeft helderheid en houvast. Je hoeft niet alles te onthouden. In dit plan van aanpak staat de prijs vermeld, de periode en de 3 verschillende fases die we doorlopen. Daarnaast maak ik een korte situatieschets zodat we beide weten of we mekaar ook goed begrepen hebben waar we aan willen werken. Duidelijkheid en transparantie staan bij mij hoog in het vaandel.
Mijn werkmethode is een combinatie van lichaamsbeweging zonder prestatiedruk en coaching, gericht op het herstellen van de fysieke, emotionele en cognitieve balans. De sessies vinden altijd plaats in de natuur. De aanpak is mensgericht, ontwikkelingsgericht en resultaatgericht
Ieder traject is anders, het is altijd maatwerk. Ik heb dus geen standaard plan wat ik uit de kast trek. Als je er zelf niet meer uitkomt is hulp belangrijk. Je gaat ontdekken wat de kracht van de natuur is, want de natuur betrek ik in de coaching.
De fases die we doorlopen.
1. Acceptatiefase
• Accepteren van de stress of burn-out
• Achterhalen oorzaak van de stress of burn-out
• Creëren van een startpunt
• Stoppen met denken, starten met voelen
• Gebruik van zintuigen om verbinding met het lichaam te krijgen
• Start met lichamelijk herstel
2. Herstelfase
• Wie ben ik, wat kan ik? (En wat kan ik niet?)
• Zelf de regie
• Herkenning eigen gedrag (en valkuilen)
• Doen waar je goed in bent
• Vaardigheden/handvaten voor effectief herstel
• Begin van een terugkeer op het werk
3. Borging (de “doen) fase
• Toepassen en bijhouden van het geleerde in de praktijk
• Borgen en vasthouden
• Leren vertrouwen op gevoel
• Goede keuzes blijven maken
Wat is wel standaard.
Je gaat;
1. Leren luisteren naar je lichaam, leren voelen
2. Je talenten en kracht ontdekken
3. Leren omgaan met negatieve gedachten
4. Veerkrachtiger in het leven staan
5. Weer energie krijgen
6. (Innerlijke) rust vinden
7. Leren positief te denken
8. Je persoonlijk ontwikkelen
9. In beweging komen
Vaak hoor ik dat coachees door de bomen het bos niet meer zien. Na een kennismaking voelt dat vaak opeens anders en zijn er stiekem weer lichtpuntjes! Naar aanleiding van een bijzonder eerste gesprek welke ik onlangs had, schreef ik het uit. Zomaar, dat kwam in mij op. Met haar goedkeuring (er staan uiteraard geen namen vermeld, mag ik het delen). Vanuit dit praktijkvoorbeeld is deze blog ontstaan. Lees maar eens mee…
Zelfverzekerd ogend, pittige uitstraling en dat niet alleen, ook in haar manier van praten. Ze heeft alles wel in balans. Druk leventje, dat wel. Organiseren van heel veel leuke dingen, grote dingen met behoorlijk wat verantwoordelijkheden. Hier krijgt ze superveel energie van! Ze vind het heerlijk om dit allemaal te doen. Ze sport nog, soms 3 of 4 x in de week. Samengesteld gezinsleven. Een bijna fulltime baan en een heel groot sociaal netwerk. Hier is ze reuze gelukkig mee! Ze weet me ook te vertellen dat ze zichzelf niet vergeet. Nee, ik kan heel goed op de bank of in bad liggen en niets doen. Dat is het punt niet.
Wat speelt er wel? Waar loopt ze tegenaan? Waar is ze naar op zoek?
We lopen door het bos en ik stel verschillende vragen. Al pratend komen we toch vrij snel bij de kern. Ze is zichzelf in alle drukte wel kwijt geraakt. Diep van binnen weet ze soms niet wie ze is. Doet ze , reageert ze, leeft ze van binnen naar haar eigen waarden? Is het aangeleerd? Ze weet het niet meer. Door de waan van de dagen is er in de afgelopen jaren geen moment geweest om stil te staan bij zichzelf. Wat leeft er binnenin? Ze merkt op dat ze geen innerlijke rust ervaart.
“Ik kom dan wel zeker over maar ik vraag me altijd af wat anderen van mij vinden”. Ze geeft aan dat ze hier dus heel veel over nadenkt. Het maakt niet uit of mensen iets goeds of iets slechts zeggen. Ze kan er ontzettend lang over blijven piekeren en dat kost haar heel veel energie. Mentaal. We lopen verder en opeens komt er nog iets bovendrijven. “Ik wil altijd alles goed doen, perfect eerlijk gezegd”. Ze weet niet waarom. Het is altijd zo geweest. De lat mag lager, hoe fijn zou dat voelen? Waarom een 8 of 9 als een 6 of 7 ook goed is? Vanuit haar opvoeding heeft ze vooral geleerd om altijd maar door te gaan. Niet zeuren, kom op! Presteren!
Hoe kan ik haar helpen? Dat weet ik wel. “Wat gaan we dan doen?”
Om erachter te komen, een idee te krijgen van hoe een traject eruit ziet, doen we een oefening. Ze is heel praktisch ingesteld en heeft hierbij dan ook praktische vragen. Ik neem haar mee….
Drie bomen wijs ik aan. Een staat voor het verleden, de middelste voor het heden en de meest rechtse boom staat voor de toekomst. Ze mag er een op gevoel uitkiezen, welke spreekt haar aan? Ze loopt naar de boom van het verleden. Ik loop dan even weg, zodat ze kan ervaren wat er gebeurt. Als ik terugkom kijk ik naar haar. Hoe zal deze nuchtere en praktisch ingestelde dame reageren op deze oefening? Ik vraag haar wat er binnenkwam, waar ze aan dacht en waarom deze boom?
Ze begint te vertellen………. “Ik koos de boom van het verleden, als ik andere keuzes had gemaakt in het verleden, hoe zou het dan allemaal zijn nu”. Ik zie in haar ogen dat er veel gedachten en emoties bij komen kijken bij deze constatering. Ik vraag bewust nu niet verder. De verhalen komen wel. Dat zeg ik ook tegen haar. Ze schrikt van haar eigen tranen en wat er loskomt. Het is alleen maar goed dat dit gebeurt, het mag eruit. “Dit is dus wat de natuur doet met jou en dit is dus wat er gebeurt als je heel eventjes letterlijk stil staat bij jezelf.
Het gaat een mooi traject worden!